کاش می شد همه ی سکوت ام را برایت بنویسم ... تا ببینی این مثنوی نانوشته ... چه قدر حرف ...برای گفتن دارد...
+ نوشته شده در شنبه بیستم شهریور ۱۳۸۹ ساعت ۳ ق.ظ توسط سپیده
|
آه کاروندر ساحل گرم و داغت
روح پر تشویشم را رها می کنم
بیا
از خروشت برایم شعری بخوان
که می خواهم
با تک تک نخلها عشقبازی کنم.
نوشتههای پیشین
پیوندها
- خورشید خانوم
- اهل آبادان
- قصر قفس
- ستاره درخشان
- پسر ایرونی
- آمیتیس خوشگل مامان
- دلنوشته های یک دخترجنوبی
- باران باش
- dokhtarelo0o0o0o0o03
- الیس
- فدای چشات
- یک نویسنده(روناک)
- دلنوشته های عاطی
- شعله جاوید عرفان
- سرعت - شتاب
- " برترین و بی نظیرترین وبلاگ دخترونه "
- هجرتی از پارس immigration de la perse
- خاطرات من و باسی
- چون ابر به سوی کانادا
- جرعه ای از جام هستی
- crazy girls ....
- هدیه عشق...
- anti girls
- پروفسور استقلالي